เปรต และความเชื่อในการโยนข้าวสารท
การโยนข้าวสารทเป็นความเชื่อที่ชาวเขมรนิยมทำเวลาใกล้เช้าตามวัดวาอารามในเทศกาลสารท เพื่ออุทิศบุญกุศลให้ญาติพี่น้องที่ได้ล่วงลับไปแล้ว
พระพุทธเจ้าได้แสดงธรรมเกี่ยวกับเปรต มีหลายประเภท มี ประเภท ๑๒ พวก ประเภท ๒๑ พวก และประเภท ๓ พวก มีเปรตบางตนไม่สามารถรับบุญกุศลจากญาติพี่น้อง เปรตที่ได้รับบุญกุศลจากญาติพี่น้องที่อุทิศไปให้นั้น มีแต่พวกเปรตที่มีชื่อว่า ปรทัตตูปชีวิกเปรต เท่านั้น ส่วนเปรตอีกประเภทมีชื่อว่า กุณปาสเปรต สามารถกินได้แต่ของที่เขาโยนทิ้งตามดิน ดังนั้นจึงมีการโนข้าวสารทขึ้น
เปรต ๑๒ พวกมี
เปรตที่ ๑ ชื่อ วันตาสเปรต เปรตชนิดมีตาลึก มีหน้าบึ้ง มีขนเยอะ ปากเบี้ยว หลังงอ ผมหยิก นมบวม มีกลิ่น ขาแขนหงิกงอ ฟันขึ้นผิดแถว มีรูปร่างสูงผอม แผลเต็มตัว นับพันปีไม่เคยได้กินข้าว กินแต่ น้ำลาย เสมหะ อาเจียน เป็นอาหาร เปรตประเภทนี้เนื่องจากไม่ได้ทำบุญโดยจิตศรัทธาให้อาหารผู้รักษาศีล
เปรตที่ ๒ กุณปาสเปรต มีท้องตกยาน หน้าสั้น ตาเท่ากะลามะพร้าว คางตกยาว ฟันใหญ่เท่าขวด ผมยาวลากดิน จมูกสั้น คเล็กยาวเหมือนขวด หัวโตกว่าตัวไม่สมประกอบ กลิ่นเหม็น กินแต่ ซากศพคน หรือสัตว์ เป็นอาหาร เปรตพวกนี้อดข้าวนับโกฏิปี กินน้ำเหลือง น้ำเลือดของศพ แต่กินเท่าไรก็ไม่อิ่ม ยิ่งกินมากก็ยิ่งหิวมาก เพราะกรรมเก่าที่ได้สร้างขึ้น
เปรตที่ ๓ คูถขาทกเปรต มีตาขวางปากแหวก ขนขึ้นปกปิดมิดชิด จมูกขึ้นเสมอสั้นเหมือนอึ่ง หัวโต ผมขึ้นข้างๆ ตรงกลางล้าน หูสั้น ท้องโต ผอม กินแต่อุจจาระต่างๆ เป็นอาหาร
แสดงความคิดเห็น